گفتگوی روابط عمومی بیمارستان آیت‌الله طالقانی با خانم دکتر اسلامیان فوق تخصص آسم آلرژی و ایمونولوژی بالینی در مورد شیوع رینیت مزمن و تأثیر آن و با اشاره به افزایش قابل توجه شیوع رینیت مزمن در چند دهه اخیر اظهار داشتند: در سال‌های گذشته، میزان بروز رینیت مزمن به‌طور محسوسی افزایش یافته است. این بیماری، به‌ویژه در موارد با شدت متوسط تا شدید، می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی بیماران داشته باشد.

 

ایشان افزودند: رینیت متوسط تا شدید نه‌تنها باعث اختلال در فعالیت‌های روزمره، خواب و تمرکز می‌شود، بلکه در کودکان و نوجوانان می‌تواند با بروز اختلالات اضطرابی و حتی افسردگی، به‌خصوص در تعاملات اجتماعی و جمع همسالان، همراه باشد.

 

انواع شایع رینیت

 

به گفته دکتر اسلامیان، دو مورد از شایع‌ترین انواع رینیت عبارتند از:

  رینیت آلرژیک

رینیت ایدیوپاتیک (با علت نامشخص)

 

یکی از راه‌های افتراق این دو نوع، بررسی سطح خونی ایمونوگلوبولین E (IgE) است که در رینیت آلرژیک معمولاً افزایش می‌یابد.

 

نقش ایمونوتراپی در درمان

 

دکتر اسلامیان با تأکید بر اهمیت درمان اصولی بیان کردند:اگرچه رینیت با استفاده از داروهای مختلف تا حد زیادی قابل کنترل است، اما ایمونوتراپی تنها درمان اصلاح‌کننده سیر بیماری (Disease-modifying) محسوب می‌شود. این روش نه‌تنها موجب بهبود طولانی‌مدت علائم بینی می‌شود، بلکه خطر بروز یا تشدید آسم را نیز کاهش می‌دهد.

 

عوامل خطر و عوامل محافظت‌کننده

 

ایشان در ادامه به عوامل مؤثر بر بروز رینیت آلرژیک اشاره کردند و گفتند:عواملی مانند جنسیت مونث، سیگار کشیدن مادر و افزایش آلودگی هوا با افزایش ریسک ابتلا به رینیت آلرژیک همراه هستند.

 

در مقابل، عواملی نظیر افزایش تعداد فرزندان در خانواده، مواجهه بیشتر با گرده گیاهان، زندگی در محیط‌های روستایی یا مزرعه‌ای و پیروی از رژیم غذایی مدیترانه‌ای می‌توانند خطر بروز رینیت آلرژیک را کاهش دهند.

 

بیماری‌های همراه با رینیت

 

دکتر اسلامیان خاطرنشان کردند که رینیت می‌تواند با بیماری‌ها و اختلالات دیگری نیز همراه باشد، از جمله:

  آسم (در حدود ۴۰ درصد بیماران)

 رینوسینوزیت

 اوتیت مدیا با افیوژن

 اختلالات خواب

ناهنجاری‌های دندانی و مال‌اکلوژن

 

شیوع و دسته‌بندی رینیت آلرژیک

 

ایشان تأکید کردند: به‌طور کلی، حدود ۵۰ درصد از موارد رینیت در گروه رینیت آلرژیک قرار می‌گیرند.

 

بر اساس مدت زمان (Chronicity) و شدت علائم  (Severity)، رینیت آلرژیک به چهار گروه تقسیم می‌شود:

 خفیف متناوب  (Mild Intermittent)

 متوسط تا شدید متناوب  (Moderate/Severe Intermittent)

خفیف پایدار  (Mild Persistent)

متوسط تا شدید پایدار  (Moderate/Severe Persistent)

 

رینیت مزمن و نوع موضعی آلرژیک

 

در پایان، دکتر اسلامیان توضیح دادند: رینیت مزمن به دو نوع آلرژیک و غیرآلرژیک تقسیم می‌شود و ممکن است به‌صورت سیستمیک یا موضعی (لوکال) بروز کند.

اصطلاح رینیت آلرژیک موضعی (Local Allergic Rhinitis) به مواردی اطلاق می‌شود که علائم تنها به حفره بینی محدود هستند و با وجود علائم بالینی، اکثر تست‌های آزمایشگاهی در آن‌ها منفی گزارش می‌شود.